Μα φυσικά το Στρούνι (σήμερα Αμφιθέα είναι στην Ήπειρο, απέναντι από τα Γιάννενα, στην όχθη της Παμβώτιδας). Γράφτηκε ότι η φωτογραφία ήταν στημένη, στο ρόλο του δάσκαλου ένας από το χωριό. 
Η δασκάλα και τα πενήντα τόσα ζευγάρια μάτια, τότε που υπήρχαν πενηντάρια τμήματα.
Η δασκάλα και τα πενήντα τόσα ζευγάρια μάτια, τότε που υπήρχαν πενηντάρια τμήματα.
Στα θρανία τρεις - τρεις, η ξυλόσομπα, ο ξεθωριασμένος μαυροπίνακας, η μαθήτρια και η δασκάλα...
Όταν οι δάσκαλοι είχαν και τη φροντίδα του σχολικού συσσίτιου (το κίτρινο τυρί, η σούπα πληγούρι, το ρόφημα γάλα σκόνη)
1 σχόλιο:
...τι μου θυμίζεις!Σχολείο της πρωτεύουσας, στο Κυνόσαργες, 1955 και μετά, όταν καθόμαστε στο θρανίο τρεις-τριες (...μόνο μην και ήσουν στη μέση). Ναι και κίτρινο τυρί-αμερικανική βοήθεια-στο δεύτερο διάλειμμα με φέτα μαύρο ψωμί-ήταν τότε φθηνότερο του άσπρου και καθόλου in- φερμένη από το σπίτι.Στην τάξη μακρυνάρι με 40, 50, 70+ παιδιά.Δασκαλοι και καθηγητές, μμμ, ας πω ολίγον εγγράμματοι, αλλά με όρεξη να σε μάθουν. Μη ξεχάσω και τη βέργα, το ξύλινο μαύρο χάρακα τετράγωνης διατομής και την αρχή το "ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο". Και βεβαίως μπλέ ποδιά, αγόρια και κορίτσια στο Δημοτικό.Κι όμως όλοι μάθαμε/νε γράμματα... Σήμερα, το κουβεντιάζουμε μεταξύ 25 στην τάξη, δλδ 15 με 20 παιδιά, με διαδραστικούς πίνακες, άντε και λάπτοπ, και το αποτέλεσμα; Ευτυχία αν ως βάση εισαγωγής "θεσμοθετηθεί" το 0,9.Πώς αλλάζουν οι καιροί.
Δημοσίευση σχολίου