Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Σκέψεις ενός συνταξιούχου



" Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα,γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους,ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό,
δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα,
αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ...
                                                   ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

Όταν έκοβαν τις συντάξεις των «υψηλοσυνταξιούχων» δεν στεναχωρήθηκα  γιατί δεν ήμουν υψηλοσυνταξιούχος.
Όταν έκοβαν τα δώρα στους κάτω των 60 δεν νοιάστηκα γιατί ήμουν πάνω από εξήντα.
Όταν μειώνονταν οι μισθοί των εν ενεργεία σκέφτηκα ότι ευτυχώς εγώ είμαι συνταξιούχους.
Όταν κόβανε τα φάρμακα και τις εξετάσεις εγώ δεν ανησύχησα πολύ γιατί ακόμα δεν ήμουν άρρωστος.
Όταν κόβανε το εφάπαξ το 2011 και 2012 εγώ δεν φώναξα γιατί το είχα πάρει ολόκληρο.
Όταν Όταν…..

Έλεγα ότι εγώ έχω δώσει την συνεισφορά μου με την ενεργό συμμετοχή μου τόσα χρόνια στο κίνημα!
Ας ξεκουραστώ να περάσω  με την μέτρια σύνταξη μου ανέμελα στο χωριό μου και μεγαλώνοντας τα εγγόνια μου!

Τώρα όμως μου ζητάνε να πληρώσω ‘ενοίκιο’ για το σπίτι που μου άφησε ο πατέρας μου στο χωριό. Να πληρώνω πανάκριβα διόδια και καύσιμα για να πάω. Να πληρώνω πανάκριβα τα φάρμακα και τις εξετάσεις μου. Να συντηρώ από την κομμένη σύνταξη τα παιδιά μου που σπουδάζουν η είναι άνεργα.
Και στο τέλος ζητάνε να τους επιστρέψω και χρήματα  που έλαβα γιατί δεν βγαίνουν τα ταμεία.

Δυστυχώς συνάδελφοι συνταξιούχοι. Είμαστε καταδικασμένοι να ξαναβγούμε μαζικά και αποφασιστικά στους δρόμους του αγώνα. Με όσες ψυχικές και σωματικές δυνάμεις έχουμε. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας στους μαθητές που πέρασαν από μπροστά μας.
                                                   Β.Κ.στο <Συνταξιούχοι Εκπαιδευτικοί>

Δεν υπάρχουν σχόλια: